Climb & Fly Zugspitze, poging 1

Een vlucht met mijn paraglider vanaf de Zugspitze, mijn nieuwe "project" op de berg waar ik al zoveel fraaie avonturen heb mogen beleven. Helaas is mijn eerste poging door harde wind en topnevel niet geslaagd. De klettersteig naar de Schneefernerkopf is evengoed een spektakel, met meer dan een meter verse poeder. To be continued.. zal ik maar zeggen. Bij deze alvast het verslag van Part 1.

Artikel Klettersteigen op de Zugspitze

De nieuwe Hoogtelijn, het tijdschrift van de Nederlandse Klim- en Bergsportvereniging, is dit weekend weer bij klimmend Nederland op de deurmat gevallen. In deze editie onder meer aandacht voor de klettersteigroutes op de Zugspitze. Het is een volledig overzicht geworden van de verschillende routes die naar de top van Duitslands hoogste berg leiden. Het artikel is online te bekijken en af te drukken. Uitprinten en klimmen maar!

Jubiläumsgrat Zugspitze

foto: het begin van de Jubiläumsgrat

Ruim acht kilometer "Genüsskletterei"! En genoten heb ik van deze prachtige graat tussen de Zugspitze (Duitslands hoogste berg, 2965 m) en de Alpspitze. Over droge rots klom ik solo ruim binnen de gidsjestijd de graat over, iets wat in de winter van 2008 zeker niet het geval was. Ditmaal had ik de tijd om te voet weer af te dalen naar het dal en kon een helikoptervlucht achterwege blijven.

Het (foto)verslag is inmiddels klaar en wie interesse heeft in complete verhaal geeft maar een seintje, dan mail ik verslag toe als pdf-bestand.

foto: Alpinisten op de Jubiláumsgrat, klimmen boven de wolken

Te laat voor zomerse Jubigraat

Het weer op de Zugspitze houd ik al ruim een week in de gaten. De Jubiläumsgrat zag er vorige week dagelijks goed beklimbaar uit. Mooi weer en sneeuwvrije "genüsskletterei". Die tijden zijn voorbij! Sinds afgelopen weekend is het in één keer winter geworden en groeit het sneeuwpakket met de dag. De veranderde omstandigheden hebben zeker gevolgen voor mijn klimtocht komend weekend. Ik speel met het idee om korte ski's mee te nemen en er een toerskitocht van te maken naar de Sonnenspitze (2417 m), de "Matterhorn van Ehrwald". Ik zal de kortste weg omhoog moeten nemen om onder deze omstandigheden, vers na aankomst op vrijdagochtend om circa 10:00 uur, naar de (gesloten) Coburger hütte te gaan. Dat betekent dat ik opnieuw onder winterse omstandigheden de Seebenklettersteig (catagorie D/E) op zal gaan.

Foto: Evert in de Seebenklettersteig

Voorbereiding Jubigraat en bivakreep

Mijn motto voor mijn geplande soloklimtocht over de beroemde (en beruchte) Jubiläumsgrat is als volgt: Go Light, Go Fast! Zo licht mogelijk bepakt wil ik de klimtocht gaan uitvoeren, maar hoe meer ik me verdiep in mijn paklijst, hoe uitgebreider hij wordt. Mijn keuze om geen kabelbanen te gebruiken en eerst te voet naar de Zugspitze te klimmen (vanaf de Eibsee) dwingt me om meerdere dagen op de berg door te brengen. De berghutten die ik passeer (Wiener-Neustadter hütte) en het Münchner Haus (op de top van de Zugspitze) sluiten de eerste week van Oktober hun deuren. Kortom: bivakmateriaal meesjouwen, proviand... toch ook maar een gordel met klettersteigset en een stukje touw... Echt héél licht zal mijn rugzak dus niet zijn, ondanks mijn afgezaagde tandenborstel. Misschien heb ik nog het meeste voordeel van de paar kilo die ik tijdens mijn trainingssessies kwijt raak.

foto onder: Peter aan het trainen op de rotsklimmuur in Spaarnwoude.



Aan de andere kant heb ik nog twee mazzeltjes:

1. Het terras van de Zugspitze biedt eten en drinken, een kans op herbevoorrading.

2. Via de website van Mars heb ik een bivakreep besteld, die ingevlogen wordt als ik moet bivakkeren in een lange, koude nacht. Een perfecte aanvulling voor de broodnodige caloriën.



Voor geïnteresseerden voor het routeverloop is hier een zogenaamde "topo" te downloaden (in het Duits). Wordt vervolgd...

Jubiläumsgrat

De Jubiläumsgrat is een zeer imposante graat die de Zugspitze (2962 m) en de Alpspitze (2620 m) met elkaar verbindt. Gelegen in het Wettersteingebergte heb ik beide bergen afzonderlijk al enkele malen beklommen, zowel in de zomer als in de winter. De graat stond - als alpiene uitdaging - al lang op mijn verlanglijstje.
In de winter van 2008 was ik met mijn klimpartner Evert (te bewonderen op de foto's) op weg vanaf de Zugspitze over de grillige graat naar de Alpspitze. Halverwege de graat staat een bivakhut, die we probeerden voor zonsondergang te bereiken. De dagen waren nog kort en een lading verse sneeuw dwong ons voorzichtig (maar tijdrovend) te klimmen. Uitglijden is geen optie op deze graat, waarvan de flanken zowel links als rechts peilloze diepten in gaan.



Ondanks de moeilijke omstandigheden waren we niet alleen op de graat. Een groep van drie Duitse alpinisten bevond zich continu zo'n honderd meter voor ons. Dit gaf een gevoel van schijnveiligheid en we lieten de tijd voortschrijden. Ver voorbij het "point of no return" werd duidelijk dat we de hut niet zouden bereiken voor zonsondergang, en klimmen in het donker was hier geen optie. Het beloofde een koude nacht te worden, waarvoor we geen geschikt bivakmateriaal hadden meegebracht. We zaten in de shit!
Met nog één streepje bereik op mijn mobiel konden we de reddingsdienst bellen. Mijn eerste bergredding was een feit. Door een helicopter zijn wij - en ook de Duitse groep - uit onze benarde positie verlost. Respect voor de reddingsdienst!
Ik heb geleerd van deze inschattingsfout en stel nu voor elke beklimming een tijdschema vast. Loop ik daarop achter keer ik om voordat ik me vastgeklommen heb.

Het volledige reisverslag is met deze link als pdf-bestand te downloaden.

Opnieuw staat de Jubi-graat op het programma, in het weekend van 17 en 18 oktober 2009, als de omstandigheden het toelaten. Ditmaal met tijdschema en misschien weer in het gezelschap van Evert. Op deze blog zal ik updates geven vanuit het gebergte, daarover later meer.

Pedro Verticalo Adventures

De vaste bezoekers van deze blog kennen Pedro Verticalo waarschijnlijk. Deze allround alpinist en adventuresporter heeft al heel wat leuke posts op de Zugspitzarena blogspot geplaatst.

Sinds kort heeft hij ook een eigen website: "Pedro Verticalo Adventures"
Gezien Pedro ook een liefhebber van de Zugspitzarena is, kon "the Real Big Five" natuurlijk niet ontbreken.
Meer informatie op PV Adventures

The Real Big Five

Vijf dagen, vijf Tiroler bergtoppen, ruim 6.000 hoogtemeters, klettersteig en licht alpien klimwerk; dat is de ‘Big 5’ in een notendop. Topervaringen gegarandeerd, goede conditie vereist!
Datum in overleg, voorjaar 2010. Maximaal 8 deelnemers. Bergsportervaring en goede conditie vereist.

De leuke promofilm kan je hieronder bewonderen.

Zugspitz Extremberglauf 2009

Op 19 juli 2009 werd de Zugspitz Extremberglauf gelopen. Bij deze bergloop wordt in een zo kort mogelijke tijd vanuit Ehrwald in Oostenrijk naar de hoogste berg van Duitsland gerend. Dit jaar was ik erbij om de tweeduizend hoogtemeters over een parcours van circa zestien kilometer af te leggen. De weersomstandigheden op de loopdag waren prima, maar het kwaad was reeds geschied. Een dag voor de loop heeft het onophoudelijk geregend. Zomerse sneeuwval is in het Wettersteingebergte eerder regel dan uitzondering. Met zestig centimeter verse sneeuw op de top oordeelde de organisatie dat van een hardloopwedstrijd geen sprake kon zijn, een skitocht had onder deze omstandigheden een logischer evenement geweest.

Uitzicht over het Moos vanuit Ehrwald richting de besneeuwde top van de Grubigstein

De start van de berglauf in het centrum van Ehrwald

Geen van de lopers had echter ski's meegebracht, zodat het doel verlegd werd naar sneeuwvrije regionen. Vanuit Ehrwald werd gelopen naar de Grubigalm bij Lermoos. Met 'slechts' zevenhonderd hoogtemeters en een afstand van krap veertien kilometer was van een Extremberglauf nog amper sprake. Er werd dus hard gelopen en in een uur tijd werd als eerste gefinished door Uli Dammenmüller. Ik had toen nog een half uurtje nodig en eindigde in de middenmoot. Wel had ik nog voldoende energie over om met mijn vriendin Tamara, die met de kabelbaan omhoog kwam om me bij de finish op te wachten, door te klimmen naar de top van de Grubigstein op 2233 m.

Uitzicht vanaf de flank van de Grubigstein richting het Zugspitze massief

Afdaling over de topgraat vanaf de Grubigstein

De panorama's waarbij winterse sneeuw en zomers groen rijke contrasten opleverden maakten de tocht meer dan de moeite waard. Volgend jaar wil ik er weer bij zijn en wie weet... ditmaal naar de Zugspitze!

Mijn reisverslag met foto's van het evenement en de beklimming van de Grubigstein is hier te downloaden.

Verslag PV The Awakening

In Juni 2008 organiseerde Pedro Verticalo Adventures een beklimming van de Zugspitze. Het verslag van deze tocht is hier online als pdf-bestand te downloaden. (Opslaan op de computer en vandaar opnieuw openen levert een aanzienlijke kwaliteitsverbetering op.)

In het reisverslag wordt met veel fotomateriaal de avontuurlijke tocht geïllustreerd. Een greep uit de inhoud van deze verslaglegging:
- inlooptocht door de Partnachklamm
- poging beklimming Zugspitze via Ehrwalder Alm door een sneeuwstorm
- klimtocht door de Mieminger Kette, via de Hoher Gang naar de Seebensee en afdaling via de Seebenklettersteig
- beklimming Schwarzkopf en afdaling door het Höllental

Veel leesplezier!

speedklimmen

Na een radiostilte weer eens een alpien berichtje van Pedro Verticalo. Hoewel ik een tijdje geen berichten hebt gepost (verhuizing, expedities, boek schrijven en nog meer excuses), ben ik toch nog regelmatig in mijn geliefde berggebied te vinden. Bij deze een greep uit mijn Zugspitze-avonturen:

Op 14 augustus 2008 vertrok ik bij het treinstation van Ehrwald om zo snel mogelijk de Zugspitze te beklimmen. Eigenlijk is de route veel te fraai om snel omhoog te klimmen, maar ditmaal was het een uitdaging voor me om binnen vier uur tijd de tweeduizend hoogtemeters af te leggen. De kortste route vanuit Ehrwald gaat via de Wiener Neustadter Hütte, halverwege de beklimming. Tot hier is het een wandeling door bos, over een voormalig skitracé (daarover in een volgend berichtje meer) en over een gigantische puinhelling.

De puinhelling van het Gamskar

De Wiener Neustadter Hütte

Tussen de hut en de top voert de route over rotsterrein en moet er geklauterd worden. Er zijn hier staalkabels aangebracht (klettersteig) en voor minder ervaren klimmers is een klettersteigset voor een zelfzekering een noodzakelijk uitrustingsstuk. Ervaren of niet, een helm mag op deze steile route vol losse stenen niet ontbreken!

Uitzicht op de steile westflank van de Zugspitze met klettersteig naar de top

Met nog een paar seconden over hees ik mezelf aan de stalen trap het terras op en klom ik door naar het blinkende kruis op de top van Duitsland's hoogste berg.

Peter op de top van de Zugspitze

reisverslag Zugspitze 2008

Van 5 tot 10 juni was ik de gids van een groep van negen met als doel de beklimming van de Zugspitze. De groep was divers. Voor enkelen was het de eerste bergsportervaring, maar onder ons waren ervaren backpackers. De weersomstandigheden waren de eerste dagen bar. Het zat zo dicht dat we de eerste twee dagen geen berg hebben gezien. De combinatie van de regen, mist en een aanzienlijke hoeveelheid sneeuw op de 'sleutelpassage' bij het Gatterl (de grensovergang Duitsland-Oostenrijk op de route van Ehrwald-->Ehrwalder Alm --> Knorrhütte) belemmerden ons de hut te bereiken. Bij het Hochfeldern Joch heb ik besloten de tocht af te blazen, aangezien de eerste glijpartijen op deze steile passages met enig geluk goed afliepen. Alle deelnemers waren het ermee eens en konden toch trots zijn op duizend hoogtemeters klimwerk in deze barre omstandigheden.

Gelukkig is er veel meer te doen in deze uitdagende omgeving en draaide het weer in de navolgende dagen wat bij. Na afloop van de reis was iedereen voldaan en heb ik van alle deelnemers gehoord dat ze een bijzonder geslaagde vakantie hebben gehad. We hebben mooie kloven gezien en geklommen onder zware omstandigheden die enkele dagen later beloond werd met een prachtig uitzicht (onder andere richting de Zugspitze) vanaf de Schwarzkopf. De die-hards heb ik nog meegenomen op een klettersteigtocht via de Hoher Gang vanuit Ehrwald naar de Seebensee (dat is dus écht een paradijs), gevolgd door een bloedstollend spannende abseil van ruim driehonderd hoogtemeters via de Seebenklettersteig. Onderstaande foto's geven slechts een indruk van de veelzijdige en supergeslaagde bergtrip. Er ontstaan alweer nieuwe plannen...

vrijdag 6 juni 2008: inlooptocht door de Partnachklamm bij Garmisch-Partenkirchen en (met select gezelschap) beklimming van de Upsspitze/Daniël (tot 2.000 meter)

zaterdag 7 juni 2008: poging om de Knorrhütte te bereiken, omgekeerd bij Hochfeldern Alm

zondag 8 juni 2008: beklimming Hoher Gang klettersteig naar de Seebensee met de drie teamleden, rustdag voor de achterblijvers (Panoramawandeling)

maandag 9 juni 2008: beklimming van de Schwarzkopf (ca. 1800 m) vanuit Grainau via Kreuzeckhaus, en afdaling door de imposante Maximilklamm (Höllental)

Einde Zugspitze Expeditie

Op Peters blog krijgen we vandaag te lezen dat de top van de Zugspitze helaas niet bereikt is omwille van het slechte weer.

Ze hebben wel een paar andere leuke tochten kunnen maken waaronder een klettersteig naar de Seebensee en spectaculaire abseil, beklimming van de Schwarzkopf en tocht door het indrukwekkende Hollental...

We zijn natuurlijk benieuwd naar de gedetailleerde verslagen!



We tonen tenslotte nog enkele prachtige foto's van Peter.

Live update Zugspitze Expeditie

Onze medeblogger Peter is op dit moment de Zugspitze aan het beklimmen.

Zoals we op Peters blog kunnen lezen zijn ze nu halverwege de Hoher Gang klettersteig, na een tocht langs de Partnachklamm.

Zo te zien hangen de wolken toch al niet meer zo laag dan tijdens de start van de expeditie.

Beklimming Alpspitze

De eerste bergbeklimming die ik op dit blog post is er niet zomaar eentje. De Alpspitze is met 2628 meter hoogte ruim driehonderd meter lager dan de Zugspitze, maar de échte topervaring is er des te groter. Vind je op de Zugspitze nog een heel dorp aan bebouwing, op de Alpspitze staat enkel een fiks topkruis. De Duitsers zouden echter hunzelf niet zijn, als ze niet evengoed een knappe route naar de top bouwen.

foto: uitzicht vanaf het Kreuzeckhaus richting Zuiden op (vlnr) Alpspitze, Jubilaümsgraat en Zugspitze.

Een kabelbaan brengt je van Garmisch naar de Ostfelder Kopf op 2050 meter. Via een wandelpad beland je bij het begin van de klettersteigroute. Deze manier van klimmen langs een aan de rotsen gemonteerde staalkabel en soms ingeboorde stalen tredes maakt de topbeklimming tot een grandioos maar veilig avontuur. Veilig, als je de juiste materialen en technieken beheerst. Is dat niet het geval, dan is een redelijke conditie, géén hoogtevrees en goede weersomstandigheden voldoende om met een gids de tocht te maken. Voor ervaren klimmers is de tocht in de winter een echte aanrader, als er niet teveel sneeuw ligt. Natuurlijk zijn veel zekeringshulpmiddelen dan onder de sneeuw verdwenen, maar op deze route blijft voldoende houvast over.


foto: Evert onderweg naar de top langs een ondergesneeuwde klettersteig

Samen met mijn klimpartner Evert uit Groningen, beklom ik in de winter van vorig jaar de Alpspitze. We hebben het hele traject te voet afgelegd, die kabelbaantjes gebruiken vinden we toch een beetje valsspelen. Met een overnachting in het Kreuzeckhaus is de beklimming prachtig in twee dagen te verdelen.



foto: Evert en Pedro op de top van de Alpspitze

Enthousiast geworden? Een reactie op deze post en opgave van het mailadres bezorgt je het volledige tochtverslag als pdf-bestand.

Pedro Verticalo blogt mee!

Beste fans van hèt Zugspitze-arena-weblog.

Vanaf heden zal ik met enige regelmaat een bijdrage leveren aan het weblog van één van de meest mooie en veelzijdige berggebieden van de Alpen.

Mijn naam is Peter Blokker, maar in de bergsportwereld sta ik bekend onder de naam Pedro Verticalo. Deze alias maakt meteen duidelijk wat mijn passie is: recht omhoog! Ik heb weinig excuses nodig om de bergen in te trekken voor een mooie klimtocht. Een extra dagje aan mijn weekend plakken is al genoeg om me te laten afreizen naar de Zugspitze en omringende bergen voor een uitdagende tocht. Het gebergte is goed bereikbaar en hoe meer tochten ik onderneem, hoe meer varianten en mooie pieken ik weer zie die me inspireren voor de volgende tocht. Meer info over mijzelf is te vinden op mijn weblog en hyves.

foto: Pedro op de top van de Zugspitze na de beklimming door het Höllental

Van mijn gedane tochten zal ik er zo nu en dan één op het weblog uitlichten. Ik zal hier ook nieuwe ideetjes aankondigen en interessant nieuws over de bergketen onder de aandacht brengen.

Wie weet krijg ik via het blog zelfs iemand enthousiast om eens mee op toer te gaan. Interesse of ideetjes? Ik ben direct bereikbaar via mail: vitruvius@zonnet.nl

Over een paar maanden (van 5 tot 10 juni, om precies te zijn) vindt de door mijn stichting georganiseerde beklimming van de Zugspitze plaats. De groep bestaat nu uit tien enthousiaste deelnemers. Wie nog geen plannen heeft gemaakt en zin heeft in een gezellige groepsbeklimming van de Zugspitze... je kan nog mee! Zie voor meer info dit item op het blog.

Ik ben benieuwd naar jullie reactie op mijn bijdragen! Maar kijk uit: bergsporten in de Zugspitz-arena is verslavend!

Ciao, Pedro