Beklimming Alpspitze

De eerste bergbeklimming die ik op dit blog post is er niet zomaar eentje. De Alpspitze is met 2628 meter hoogte ruim driehonderd meter lager dan de Zugspitze, maar de échte topervaring is er des te groter. Vind je op de Zugspitze nog een heel dorp aan bebouwing, op de Alpspitze staat enkel een fiks topkruis. De Duitsers zouden echter hunzelf niet zijn, als ze niet evengoed een knappe route naar de top bouwen.

foto: uitzicht vanaf het Kreuzeckhaus richting Zuiden op (vlnr) Alpspitze, Jubilaümsgraat en Zugspitze.

Een kabelbaan brengt je van Garmisch naar de Ostfelder Kopf op 2050 meter. Via een wandelpad beland je bij het begin van de klettersteigroute. Deze manier van klimmen langs een aan de rotsen gemonteerde staalkabel en soms ingeboorde stalen tredes maakt de topbeklimming tot een grandioos maar veilig avontuur. Veilig, als je de juiste materialen en technieken beheerst. Is dat niet het geval, dan is een redelijke conditie, géén hoogtevrees en goede weersomstandigheden voldoende om met een gids de tocht te maken. Voor ervaren klimmers is de tocht in de winter een echte aanrader, als er niet teveel sneeuw ligt. Natuurlijk zijn veel zekeringshulpmiddelen dan onder de sneeuw verdwenen, maar op deze route blijft voldoende houvast over.


foto: Evert onderweg naar de top langs een ondergesneeuwde klettersteig

Samen met mijn klimpartner Evert uit Groningen, beklom ik in de winter van vorig jaar de Alpspitze. We hebben het hele traject te voet afgelegd, die kabelbaantjes gebruiken vinden we toch een beetje valsspelen. Met een overnachting in het Kreuzeckhaus is de beklimming prachtig in twee dagen te verdelen.



foto: Evert en Pedro op de top van de Alpspitze

Enthousiast geworden? Een reactie op deze post en opgave van het mailadres bezorgt je het volledige tochtverslag als pdf-bestand.